Nederland moet de Olympische gedachte omhelzen

In de topsport wordt bijna altijd gesteld dat de Olympische gedachte niet telt; winnen is wel degelijk belangrijker dan meedoen. Iedereen die met topsport te maken heeft roept dat het fantastisch zou zijn als Nederland de Olympische Spelen van 2028 zouden gaan organiseren. Ik hoop toch echt dat we dit niet gaan proberen, want we kunnen dit toch echt niet als Nederland aan. De Olympische spelen zijn echt vele malen te groot voor een klein land als Nederland. Het vergt enorme investeringen op het gebied van infrastructuur en sportfaciliteiten die na de Olympische Spelen volstrekt overbodig zijn. Daarnaast ontbreekt er in Nederland een sportcultuur die vereist is om het grootste evenement ter wereld met zijn allen te kunnen dragen. Toch hoop ik wel dat Nederland de Olympische gedachte gaat omarmen en uitdragen.

Het afscheid van een valsspeler

De zomer is tot nu toe er één van bloed, zweet en tranen. De tranen waren er om het EK voetbal, wat om te janken voor iedereen met een oranje (sport)hart. Het zweten deden de rijders in de Tour de France, maar ook niet met resultaat dan we met zijn allen gehoopt hadden. Het bloed kwam voornamelijk uit mijn keel de laatste weken. Vooraf had ik er waarschijnlijk voor getekend om een herstelperiode te hebben die precies tot het einde van de Tour zou duren, maar toch had ik het liever allemaal iets anders gezien. Gelukkig brak deze week de zon weer door. Niet alleen hadden we eindelijk zomers weer en voel ik me eindelijk weer mens, maar vooral staan de olympische spelen voor de deur.

Blij een watje te zijn

Er zijn van die momenten dat je gewoon moet toegeven dat je watje bent. De laatste 24 uur moet ik het dan eerlijk toegeven: ik ben een watje. Ruim een week geleden zijn bij mij de amandelen operatief verwijderd en ik ben er nog steeds niet van hersteld. Donderdagnacht ging de wond zelfs weer open en stroomde het bloed uit mijn keel. Ach wat belde ik zielig mijn moeder op midden in de nacht. Hoe klein en nietig voelde ik mij vrijdag(avond) toen ik naar de Tour keek. Daar zag ik echte mannen vallen en weer opstaan. Niemand die zijn mammie belde omdat hij bloedde, of zelfs ingewanden gescheurd had.