Beste Michael

Beste Michael,

Je was jarenlang Neerlands beste wielrenner; je was zelfs even de beste danser op het ijs, maar ik geloof dat het tijd wordt voor je laatste dansje. Het feest is toch echt bijna afgelopen. Ik hoor “dag vriendjes, dag vriendinnetjes” van Bassie en Adriaan uit de speakers komen, voor velen een bekend geluid aan het eind van een party.  Voordat je definitief het toneel gaat verlaten, lijkt het mij, dat we recht hebben op een afscheidsspeech. Zo’n één waardoor je met een knaller weggaat. Eéntje waar we nog jaren over napraten, want dat verdien je Michael.

Het sportjaar 2012

Het is weer december. Dat betekent dat sinterklaas weer weg is, de kerstboom weer flikkert in vele huizen, serieus request op het punt van beginnen staat, maar vooral dat de tijd van het terugkijken en lijstjes maken is aangebroken. Op 3fm is de song van het jaar, Ben Howard, al bekend gemaakt en dinsdag worden de sportprijzen op een groots gala uitgereikt. Ik kan natuurlijk niet achterblijven in dit geweld, dus ik zal mijn sportjaar 2012 aan u vertellen. En dan alleen hetgeen dat mij is bijgebleven, dus objectiviteit en compleetheid zal, zoals gebruikelijk, weer eens ver te zoeken zijn.

Er is niks veranderd in de wielersport

Het was weer een week met wat roering in de wielerwereld. De oude Rabobank werd omgedoopt in Blanco Cycling Project. Wij, Nederlanders, kregen een derde WorldTour ploeg door Argos en zijn daarmee hofleverancier in de WorldTour. Katoesja werd uit de WorldTour gezet, om voor alsnog onduidelijke redenen, maar onethisch gedrag lijkt de reden te zijn. Daarnaast werden er twee renners geschorst voor contact met de omstreden arts Ferrari. Op het eerste oog lijken het allemaal positieve ontwikkelingen. Wie echter iets verder kijkt ziet dat er nog steeds niks veranderd is in het wielrennen.