Slapeloze nachten

Het was misschien wel de reden dat ik vannacht echt moeite had om de slaap te vatten. Het waren slechts 10 minuten in de uitzending van Pauw en Witteman, maar het bleef maar bij mij doormalen.  Ik voelde me weer in de maling genomen. En uiteraard waren het Paul en Witteman die zich flauw en lafjes opstelde en vooral niet door vraagde. En hoe vreemd ook in deze week, heb ik het niet over het regeerakkoord. Ik zat gister klaar oor het verhaal van dopingzondaar Steven de Jongh. Ik hoopte op een verhaal over het hoe en waarom. Maar ik had het kunnen weten; het werd een teleurstelling. Allereerst omdat Pauw en Witteman geen enkel verstand van zaken hebben, maar ook omdat Steven de Jongh dezelfde rol speelde als in het peloton destijds: lekker meerijden maar nooit eens uitgesproken.

Het begon nog goed. Hij wou niet praten over andere, nee het ging om zijn verhaal. Nou kom maar op maar je verhaal. Maar vervolgens kwam er slap aftreksel van een slecht en kort verhaal. Voordat u het gaat terugkijken zal ik het kort samenvatten. Hij ging EPO gebruiken in zijn derde profjaar, als coureur bij TVM, maar deed het op eigen houtje, maar laten we daar niet teveel over hebben, het gaat erom dat hij in 2000 weer stopte. En nee dat had niks te maken dat er toen goede controles kwamen, hij was alleen maar bang voor zijn gezondheid. In het peloton werd er wel over doping gepraat, zeker als er weer een nieuwe soort doping was, maar hij heeft nog iemand dopingadvies horen geven. Hij gebruikte het nooit tijdens competities, maar deed het wel om koersen te winnen. En ja hij is nu zijn baan kwijt bij de grootste wielerploeg, maar is nog wel in gesprek met partijen voor een rol in het wielrennen. Of dat ook SKY is, nee dat was niet Sky. 

Snapt u het nog? Ik zie in elke zin toch meerdere aanknopingspunten om flink op door te vragen, maar dat kunnen niet verwachten van Pauw en Witteman. Zelfs ik waan me nog een betere journalist als deze twee sport onbenullen. Ik wil weten of het toeval is dat bijvoorbeeld Tyler Hamilton ook in zijn derde profjaar doping is gaan gebruiken. Is dat het moment dat er wat van je verwacht wordt en er dus druk van “buitenaf” op je komt om doping te gaan gebruiken? En hoe lang heb je er over gedaan om te besluiten om doping te gaan gebruiken? Was dat binnen een dag besloten en wat waren je gedachtes? En oke toen had je het besloten, hoe kwam je er dan aan? Had je contacten of ging je speuren op internet? Oh je ging naar een grote Duitse stad. Welke en waarom die? En bij de tweede apotheek al raak? Wat vroeg je dan? En keken ze raar? Waarom moest je cash betalen? Moest je het dan ook bij de achterdeur ophalen? En toen had je het, ging je het toen helemaal zelf gebruiken? Maar zomaar een spuit in je arm zetten is toch gevaarlijk? Is het niet gevaarlijk als je mis spuit? Was je niet bang voor de gezondheidsgevolgen? Oh je liet je bloed door de huisarts controleren? En die doet dat zomaar? Waarop liet je het controleren? En hoe betaalde je de huisarts?

En voor een ieder; Ja het zit diep bij me. Zolang ik me kan herinneren volg ik het wielrennen al. En zolang ik me kan herinneren word ik en met mijn miljoenen mensen bedonderd. Indurain, Armstrong, Ullrich, Pantani, Ricco, Contador, Schleck noem ze maar op. En nog steeds willen ze niet fatsoenlijk praten. Vandaag weer een verdachtmaking naar Michael Boogerd. En ja hoor hij roept het weer; ik ben nog nooit schuldig bevonden. Hij was mijn Nederlandse wielerheld jaren geleden. Ik vind hem nu de grootste huichelaar die er rond loopt. Er zijn al zoveel verdachtmakingen geweest dat het eens tijd wordt om te praten Michael. We hebben er gewoon recht op.

Ach ik kan zo een heel vraag gesprek uitwerken hier met alles wat ik zou willen weten.  Maar heeft het zin als een renner toch niet de waarheid wil spreken. Het zal denk ik ook een illusie zijn dat we het echte en hele verhaal van Steven de Jongh nog te horen krijgen. Hij heeft namelijk zijn verhaal al gedaan. Bij Pauw en Witteman. Het is alsof je als kunstenaar bij Voetbal International gaat zitten. Tenzij je naakte vrouwen je kunstobject zijn levert dat een weinig diepgaand gesprek op.

Laten we hopen dat journalisten als Thijs Zonneveld, Nando Boers, Danny Nelissen en hun buitenlandse collega’s hun speurwerk en mening blijven geven. Daar worden we vele malen wijzer van dan zulke onzin interviews met renners die zogenaamd hun verhaal willen doen. Nog meer is het te hopen Mart Smeets en Wilfried de Jong de handschoen oppakken en op elk op hun eigen manier hier eens induiken. Dan kunnen we spraakmakende televisie verwachten die dingen echt openbaar maken. Het zal mooi zijn als Steven de Jongh openstaat voor deze mensen en anders moeten we misschien maar eens beginnen bij de vandaag gestopte Joost Posthuma. Kijk in welke periode hij bij welke ploeg reed en onder welke ploegleiders en er is weer genoeg reden voor een goed vraaggesprek. 

Maar ik ben bang dat ik er weer bedrogen uit kom en er nog meer slapeloze nachten volgen.