Leo van Vliet; een uitstervend ras

Het kan niet anders dan dat Dan Brown zijn wenkbrauwen heeft gefronst afgelopen week vanuit de Verenigde Staten. Er was een opvolger voor zijn, inmiddels legendarische, boek de Da Vinci Code. Het ging in Zuid Limburg, en ook op de sociale media, bijna nergens anders over: Leo’s Code. In de matrix van het Limburgse heuvellandschap zou zijn evangelie verkondigt worden aan zijn discipelen. Als een ware messias zou hij vanuit zijn toren over zijn volgers waken en regeren. Helaas werd het pijnlijk duidelijk dat we in een ongelofelijke pampercultuur leven, waarin voor grote leiders blijkbaar geen plaats meer is. Gisteren sprak Leo van Vliet zijn laatste oordeel uit over zijn ongrijpbare kinderen bij wie hij de heilige geest miste.

De liefde voor de Sport

Het waren toch de mooiste momenten vroeger, als je samen met je vriendjes het trapveldje in de buurt op rende en keiharde schreeuwde: Ik ben Dennis Bergkamp. Een ander was Romario en Gerald Vanenburg was toch ook vaak aanwezig. Het deed er echt toe wie je was en de tranen rolden wel eens  over de wangen als iemand anders eerder was met het claimen van Dennis Bergkamp. De wedstrijden van het weekend werden nagespeeld en we probeerde alle trucjes van ons helden na te doen. Hierbij was er wel een duidelijke rol verdeling: ik nam het proberen vooral op me, mijn vriendjes het daadwerkelijke nadoen. En zo scheurden we tijdens de Tour de France ook altijd rondjes door de straat op onze fietsjes. Bellend en schreeuwend alsof Jean Paul van Poppel op volle snelheid naderde. Ach wat was het geweldige om je een echte sporter te wanen.

Het zwarte gat

Weken lang heb ik het kunnen uitstellen, maar deze week ben ik er toch in gelazerd: het zwarte gat! Maandag voelde het al raar, maar goed, de laatste drie maanden is het wel vaker voorgekomen zo’n (on)rustige maandag. De Christenen hebben het op zondag, maar in de sportwereld is maandag toch vaak een rustdag. Het ging moeizaam en onwennig, maar die maandag was nog net handelbaar. Vandaag daarentegen is de hel losgebroken. Ik weet het gewoon niet meer. Ik kijk naar klassementen en uitslagen, maar wat heeft het voor een zin?? Ze zijn definitief, geen herkansingen meer, geen morgen gaat het gebeuren meer. Geen Tour meer, geen Vuelta, geen Olympische spelen en zelfs geen Paralympics meer. Niks. Leegte. Ik heb nog voor 157^e keer alles langs gezapt. Geen live sport! Hallo, het is 3 uur ‘s middags. Wat moet ik nu?