Van Marwijk moet Robben thuislaten

Zo vlak voor het EK wanen we ons allemaal weer bondscoach en bij de koffieautomaat op het werk weten we allemaal precies hoe het zou moeten. Wie moet er linksback staan en kunnen Huntelaar en Van Persie samen in het elftal spelen zijn de belangrijkste onderwerpen van de gehele natie. Maar voordat deze vragen beantwoord kunnen worden moet de bondscoach zijn definitieve selectie nog bekendmaken. Nog vier spelers moeten afvallen en als ik bondscoach was zou ik Arjen Robben thuis laten.

De zegetocht van Gesink

Op de avond dat Robben faalde op zijn stempel te drukken op de Champions League finale, triomfeerde een andere Nederlander wel glorieus. Robert Gesink won de 7^e etappe de koninginnenrit in de Ronde van Californië  op een indrukwekkende manier en stelde hiermee de eindzege in deze ronde vrijwel zeker. De man die minder dan een jaar geleden zijn rechterbovenbeen brak, fietste niet alleen zijn concurrentie op een hoop op Mount Baldy, maar snoerde ook alle criticaster hun mond.  Hij bewees dat hij tot de wereldtop behoort als klimmer en ronderenner.

Het net niet van Emanuelson

Er zijn van die sporters bij wie het altijd net niet is, die net naast het net vissen. Die net de verkeerde keuze maken, of misschien wel de juiste keuzes maar net op het verkeerde moment. In het Nederlandse voetbal hebben we zo’n iemand: Urby Emanuelson. Een voetballer met veel talent en potentie, maar heeft daar nooit echt van kunnen profiteren. Speelt nu weliswaar bij het grote AC Milan, maar mist ook dit seizoen weer alles waar je het uiteindelijk voor doet.

Keizerlijke wielerhoop

Het zijn weer mooie dagen in de Nederlandse wielersport. In Noorwegen won één van de Kreder broertjes zijn eerste profkoers. Maar zeker in de Giro waar Martijn Keizer bijna elke dag zijn neus tegen het venster drukt. Vandaag ging hij voor de vijfde maal deze Giro in de aanval en het zal niet de laatste keer zijn. Hij heeft aangegeven dat hij in etappe 16 wederom zal gaan aanvallen, hopelijk dit maal met succes. Aanvallers worden vaak geprezen, maar net zo snel vergeten. Martijn Keizer moet gedacht hebben ik val net zo vaak aan totdat ze mij niet meer zullen vergeten. Maar ook in de Verenigde Staten is er oranje glorie in de Ronde van Californië. Robert Gesink werd donderdag indrukwekkend vierde in de tijdrit, wat toch zijn zorgenkindje is als ronderenner.

De herinnering aan '88

Bij elk EK of WK voetbal wordt er teruggekeken naar 1988 toen we het Europees kampioenschap wonnen in Duitsland. Een elftal dat de nationale heldenstatus verkreeg door in het hol van de leeuw deze unieke prestatie te leveren. Iedereen heeft de beelden nog op het netvlies van de 2-1 van Van Basten tegen Duitsland of zijn magnifieke goal in de finale en van de huldiging in Amsterdam. Voor mij was het de eerste echte kennismaking met voetbal. 7 Jaar oud was ik en we werden gelijk Europees Kampioen; mijn maatsstaaf was gelijk bepaald.

Een open brief aan Dries Mertens

 Beste Dries,

 Ik herinner me je nog van een paar jaar geleden, toen ik op de tribunes bij AGOVV zat en jij over het speelveld op sportpark Berg en Bos dartelde. Je was een klein manneke uit België dat vol bravoure langs de linkerkant de tegenstanders doldraaide. Ik denk alleen niet dat jij mij nog kent uit die tijd maar dat maakt niet uit, ik herinner me ook weinig uit mijn kinderjaren. Maar wat heb ik genoten van je: je rende totdat je er bij neerviel, je liep je tegenstanders links en rechts voorbij, je straalde voetbalplezier uit, je was het boefje van Berg en Bos. Nu een paar jaar later kijk ik op de tv naar PSV en zie daar nog steeds klein Belgisch manneke op het veld staan. Maar ik zie nog maar één ding doen op het veld, namelijk de tegenstander aan de binnenkant passeren en daarna schieten op de goal. Soms met een goal tot gevolg, maar steeds vaker met balverlies tot gevolg. Waar is die kleine Dries Mertens gebleven die als een boefje op de linkerkant bij AGOVV speelde?

De wijzen moeten naar het oosten

Al sinds mensheugenis komen de wijzen uit het Oosten en sinds enkele jaren leek dit op voetbalgebied ook te gelden. Echter kunnen we na het afgelopen seizoen definitief zeggen dat de oosterse boerse wijsheid het toch niet redt in de moderne wereld. Waar men jaar in jaar uit gestaag leek door te groeien naar een topclub, is FC Twente nu afgegleden naar de subtop met een broos fundament voor de toekomst. De ingestorte tribune was een gifzwart dieptepunt aan het begin van het seizoen, maar lijkt nu toch symbool te staan voor de organisatie van FC Twente. Een solide middelgrote basis, maar te broos om uit  te groeien naar de top.

Het geluk van City

Al jaren loop ik te zeuren  dat het grote geld het voetbal verpest. Chelsea had als eerste een suikeroom en het laatste jaar was Manchester City de club van het allergrootste geld. Er werd met miljoenen gesmeten alsof het confetti was. Verwerpelijk was het  en nooit zou ik kunnen genieten van een gewonnen prijs door zo’n club met meer geld dan beleid. Tot vandaag..

De waarde van een minuut stilte

Een  minuut stilte, vaak ter nagedachtenis van iemand, maar ook om stil te staan bij wat gebeurd is. Afgelopen vrijdag deden we het massaal op de nationale dodenherdenking, zaterdag klein bij de voetbal ter nagedachtenis van een overleden lid en sponsor en vandaag groots in Italië tijdens de Giro d’Ítalie voor de vorig jaar verongelukte wielrenner Wouter Weylandt. Elk op zijn eigen manier indrukwekkend, elk met zijn eigen betekenis en elk met zijn eigen dubbele lading. Zo ook de minuut voor Wouter Weylandt. Een minuut aan het begin van een rit, die eindigt met een grote valpartij op hoge snelheid.

De tolerantie van de Rabobank

Langzaam word ik wakker op deze zaterdagochtend en ik draai me nog meerder malen om. Toch maar die ogen open doen en accepteren dat het tijd is om het bed uit te gaan. Ik voel aan alles dat het lang gaat duren voordat ik op gang ben deze dag. Totdat ik mijn twitter open op mijn iphone, mijn ogen springen open, de slaap is verdwenen en ik zit rechtop in bed. Mijn complete timeline is ontploft met maar 1 bericht: Rabobank tolereerde doping. Een raar gevoel van euforie maakt zich meester van mij, want dit kan de doodsteek zijn voor de Nederlandse wielerploeg. Maar veel belangrijker is toch dat de waarheid altijd zegeviert en bovenkomt.  Het netste jongentje blijkt toch ook een ordinair boefje.

De strijd om de 2e plaats; Feyenoord

De kampioen van dit voetbalseizoen is bekend met AJAX, maar de strijd om de 2^e plaats wordt pas beslist op de laatste wedstrijddag. PSV en Feyenoord zullen dan uitmaken wie volgend seizoen via de voorrondes mag proberen te plaatsen voor het miljoenenbal van de Champions League. Ik heb er aan het begin van dit seizoen een fles goede wijn om verwed met een, in mijn ogen, dwaze Feyenoord supporter die beweerde dat Feyenoord europees voetbal ging halen. Met het vertrek van Wijnaldum, Castaignos en Fer, maar vooral met de komst van trainer Ronald Koeman leek het een gevecht tegen degradatie te worden in mijn ogen.  Een wonder was nodig om mijn ongelijk te bewijzen. En wat voor een wonder…

De UCI en zijn kromme regels

Zo vlak voor de start van de Giro d’Ítalia is altijd goed om als UCI zijnde een stukje zelfreflectie te doen. Hoe staat de wielersport ervoor en welke onderwerpen hebben extra aandacht nodig? Ik denk dat iedereen het zelfde antwoord zou geven: Doping. Het dopingvraagstuk hangt als een donkere wolk boven de sport. En alle aandacht zou om verschillende redenen hierop gericht moeten zijn. Maar waar komt de UCI mee? De renners mogen niet meer met open geritste shirts koersen! Ja de betutteling heeft toegeslagen alsof Balkenende nu president van de UCI is; er mag niet meer met open geritste shirt gereden worden. De geloofwaardigheid van de sport staat vanaf vandaag serieus onder druk.

1 Mei: de dag van Senna

1 Mei: de dag van de arbeid, de dag na Koninginnedag, maar voor mij ook de dag dat Ayrton Senna overleed. Het was een gebeurtenis die mij, en vele met mij is bijgebleven. Een dag die de sport zou veranderen, veiliger zou maken. Maar zoals zo vaak was daar een inktzwarte dag voor nodig. Of beter gezegd een weekend, want het begon allemaal op de zaterdag met de dood van Roland Ratzenberger.

Het kampioenschap van de rijkdom

Woensdag zal het pas officieel zijn, maar we kunnen het al wel zeggen: AJAX is kampioen. Na een jaar waarin we wederom veel te vroeg zijn afgeschreven, kwamen we terug en overwonnen op een manier die Godenzonenwaardig is. Heerlijk om we te zeggen, terwijl mijn aandeel redelijk beperkt bleef tot het bekijken van een aantal wedstrijden op eredivisie live. Maar toch ben ook ik kampioen geworden, want ook ik heb Utrecht uit en thuis bekeken, ook ik heb me geïrriteerd en geschaamd voor het bestuurlijke schouwspel, waar elke scenarioschrijver zijn vingers bij af likte. En zoals het blijkbaar hoort in Nederland wordt de prestatie niet op waarde geschat door te spreken over het kampioenschap van de armoede. Dat armoe troef is bij vele andere clubs kan ik niet ontkennen, maar kijkend wat AJAX overwonnen heeft, durf ik te spreken van een kampioenschap van de rijkdom.