Woensdag zal het pas officieel zijn, maar we kunnen het al
wel zeggen: AJAX is kampioen. Na een jaar waarin we wederom veel te vroeg zijn
afgeschreven, kwamen we terug en overwonnen op een manier die Godenzonenwaardig
is. Heerlijk om we te zeggen, terwijl mijn aandeel redelijk beperkt bleef tot
het bekijken van een aantal wedstrijden op eredivisie live. Maar toch ben ook ik
kampioen geworden, want ook ik heb Utrecht uit en thuis bekeken, ook ik heb me geïrriteerd
en geschaamd voor het bestuurlijke schouwspel, waar elke scenarioschrijver zijn
vingers bij af likte. En zoals het blijkbaar hoort in Nederland wordt de
prestatie niet op waarde geschat door te spreken over het kampioenschap van de
armoede. Dat armoe troef is bij vele andere clubs kan ik niet ontkennen, maar
kijkend wat AJAX overwonnen heeft, durf ik te spreken van een kampioenschap van
de rijkdom.
Ajax heeft er in jaren niet zo goed voor gestaan als het nu
doet. Na een jaar waar de leden van de RVC of welke andere commissie vechtend
en scheldend over straat gingen is er nu rust in Amsterdam. Geen egotjes die
weten wat het beste voor AJAX is, geen zakenmannetjes die denken dat ze weten
hoe een voetbalclub gerund moet worden, nee er is rust. De bestuurlijke rust
die op Koninginnedag even op de proef werd gesteld. Er werd weer gelekt: Theo van Duivenbode zou de voornaamste
kandidaat zijn om interim-directeur te worden. Samen met Leo van Wijk en Hans
Weijers zou hij vervolgens de RVC moeten gaan vormen. Een windvlaag die enkele
maanden geleden zou uitmonden in een storm, maar vandaag nog geen golfje onrust
veroorzaakt in de bestuurlijke vijver van AJAX. Wat heerlijk om te zien dat de
club weer in handen komt van echte clubmensen met verstand van zaken.
Voetbaltechnisch gezien was het natuurlijk niet altijd even
sprankelend en oogstrelend. Het AJAX voetbal was bij vlagen niet om aan te
gluren, maar daar waren de omstandigheden ook niet altijd na. Door de vele blessures
stonden er soms elftallen binnen de lijnen waarvan de helft net bezig waren met
hun veterstrik- of fietsdiploma. Spelers die na de wedstrijd met hun boekje
naar de trainer gingen om te vragen om een krul of een sticker. Maar er was
geen paniek, men bleef vast houden aan de ingezette route. Een route waarop
vele hobbels lagen, maar waar je iedereen door elke hobbel beter zag worden.
Alles viel langzaam op zijn plaats, spelers ontwikkelde zich en langzaam stond er
een onverslaanbaar elftal. Een elftal zonder echte uitblinkers, maar met spelers
die elkaar aanvullen en elkaar beter laten presteren.
Elk elftal heeft een held, zoals in het verleden Bergkamp,
van Basten, Cruijff en Litmanen de helden waren. Dit elftal heeft ook een held,
maar deze zit op de bank. Frank de Boer is de held van dit AJAX; straalt rust
en kunde uit en is altijd in controle. Ondanks de burgeroorlog binnen de club bleef hij als een ware veldmaarschalk rustig voor zijn manschappen van het eerste elftal staan. Hij
schermde ze af voor alle onrust binnen de club en trainde ze tot volwaardige
krijgers binnen de lijnen. En hadden ze een voorbeeld nodig, dan deed hij een
trainingspartij mee en schoot hij de ballen vanuit elke hoek in de kruising. De
leider weleer was terug en is nu het boegbeeld van de voetbalclub AJAX.
Ook voor komend seizoen ziet het er nu al goed uit. Er ligt
een brede basis waar op door geselecteerd kan worden. Veel jeugdspelers hebben
hun neus tegen het venster mogen drukken afgelopen seizoen en kunnen dus
beoordeeld worden op hun kwaliteiten. De beste zullen een plaats krijgen binnen
de A selectie, want de eigen jeugdopleiding gaat weer een echte kweekvijver
worden. Daarnaast is de eerste aanwinst al binnen met de transfervrije Lasse
Schóne. Een goede voetballer, die zeker nuttig zal zijn in de vele wedstrijden
gespeeld moeten worden. Daarnaast worden spelers als Narsingh, Moisander,
Viergever, Poulsen, Nuytinck bekeken en beoordeeld. Maar het gerustellende is
dat ze niet tegen elke prijs worden binnen gehaald; er staan namelijk spelers
vanuit de eigen jeugd te trappelen om de laatste stap te maken.
Het leek er maanden niet op, maar wat is het een oase van plezier in
Amsterdam. Er wordt weer gepraat over voetbal, over de passen van Erikson en
Theo Janssen en er wordt weer gevloekt als Daley Blind weer eens drama is. En
er gaat niks boven tieren uit luxe; dat je niks anders hebt om over te zeiken
dan het inbrengen van Enoh. Och wat een weelde. Niks geen kampioenshap van de
armoede. Het is een pure rijkdom in Amsterdam…...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten