Zo vlak voor het EK wanen we ons allemaal weer bondscoach en bij de koffieautomaat op het werk weten we allemaal precies hoe het
zou moeten. Wie moet er linksback staan en kunnen Huntelaar en Van Persie samen
in het elftal spelen zijn de belangrijkste onderwerpen van de gehele natie.
Maar voordat deze vragen beantwoord kunnen worden moet de bondscoach zijn
definitieve selectie nog bekendmaken. Nog vier spelers moeten afvallen en als
ik bondscoach was zou ik Arjen Robben thuis laten.
Afgelopen zaterdag was de Champions League finale in de
Allianz Arena in München tussen de plaatselijke FC Bayern München en Chelsea. Het
was een droomscenario voor Bayern om in eigen stadion de Cup met de grote oren te winnen,
iets wat twee clubs eerder hadden gedaan. Maar hoe anders liep het voor de
Duitsers, ondanks dat ze vlak voor tijd op voorsprong kwamen. De Engelse
bewezen een geslepen ervaren ploeg te zijn en kwamen op het allerlaatste moment terug
in de wedstrijd en wonnen uiteindelijk via penalty’s.
Maar hoe had alles anders kunnen zijn als Arjen Robben de
penalty in de verlenging er wel had in geschoten. Of misschien wel door een
ander had laten nemen, want de penalty’s van Robben zijn doorgaans alles
behalve koelbloedig. Zo miste hij in een cruciaal duel tegen Borussia Dortmund
in de slotfase al een penalty, waardoor Dortmund onbedreigd kampioen kon
worden. Tuurlijk schoot hij nadien nog raak tegen Real Madrid en in de
bekerfinale tegen, wederom, Borussia Dortmund. Maar deze penalty’s vonden plaats
voor rust en niet vlak voor tijd wanneer de druk het allerhoogst is. Robben
lapt alle regels rondom een penalty aan zijn laars. Hij kiest niet van te
voren een hoek en schiet de bal altijd slap in. Hij gaat het gevecht met de
keeper aan en tegen een wereldkeeper als Cech is dit dus gedoemd te mislukken.
Een penalty missen kan altijd en is op zich geen reden om
iemand thuis te laten van een EK. En in tegenstelling tot vele maak ik me ook
niet druk over het slachtoffer Robben, want het is nu heus geen labiele junk
met een psychose zoals sommige doen voorkomen. Het Nederlands Elftal werkt
namelijk als een warme deken voor onze internationals. Elke speler gaat met
plezier naar het Nederlands elftal en laat zijn problemen achter bij de club.
Dus voorzie ik in de persoon Robben geen probleem, als hij heel blijft
tenminste. Want zijn blessuregevoeligheid is een risico dat altijd op de loer ligt
en toeslaat wanneer het wil. Hopelijk is de bondscoach zo slim om good old
Dicky van Toorn maar mee te nemen naar Oekraïne, mocht hij ondanks mijn verzoek
Robben toch meenemen. Gegarandeerd succes op de korte termijn en ellende voor
de Duitsers op lange termijn. Ik zie een win-win situatie zelfs.
Waarom Robben niet meenemen zullen sommige dan denken, want het
is toch een speler die het verschil kan maken. Natuurlijk staat buiten kijf dat
Robben een fantastische speler is, die een wedstrijd op elk gewenst moment kan
beslissen. Een speler die snel is, een goede actie in huis heeft en een
fabelachtig schot. Maar helaas ook een speler die in drie grote finales niet de
beslissende speler werd terwijl hier wel de mogelijkheden toe waren. Want nog
steeds zie ik hem in mijn dromen alleen op Casillas af gaan. Ach laten we het
er verder niet over hebben en het er op houden dat Robben een speler is die het
verschil eventueel misschien wel eens zou kunnen maken soms.
Bovenstaand verhaal is natuurlijk geheel subjectief en aan
elke discussie onderheven, maar daar baseer ik mijn keuze om Robben thuis te
laten ook niet op. Zoals Jan van Halst gisteravond in Studio Voetbal zei draait
het in het moderne voetbal om details, details die je kunt baseren op
statistieken. Dus ben ik in de statistieken gedoken en dan niet in de
statistieken die teruggrijpen op de oertijd, maar op die van het moderne voetbal,
dus vanaf 1988 tot aan nu.
Een zorgwekkende statistiek is dat sinds de invoering van de
Champions leaugue er geen enkele speler is geweest die deel uit maakte van het
verliezende team in de Champions league, maar met zijn land toch de Europese
titel pakte. Sterker nog er is een voorbeeld een speler die de champions league
finale verloor na penalty’s, net als Robben, en vervolgens ook de finale van
het Europees Kampioenschap verloor. Michael Ballack verloor in 2008 met Chelsea
de finale van Manchester United, waar Edwin van der Sar een heldenrol
vertolkte. In de finale van het Europese kampioenschap verloor hij met Der Mannschaft vervolgens van Spanje door een doelpunt van Torres.
In 2004 was er een finale met twee ploegen die daar niet
werden verwacht, namelijk AS Monaco en FC Porto. De ploeg uit Portugal versloeg
Monaco met 3-0 en won zo de Champions League. Eén van de beste spelers aan de
kant van Monaco was een Griek, namelijk Akis Zikos. Een sterke verdedigende
middenvelder, van wie iedereen verwachte dat hij mee naar het Europees
kampioenschap zou gaan. Maar bondscoach Otto Rehhagel besliste anders en liet
deze verliezend finalist van de Champions League thuis. En de Europese titel
werd dat jaar gewonnen door Griekenland.....
En daarom schoot Arjen Robben niet alleen de droom van vele
Bayern supporters aan diggelen, hij reduceerde onze kans op een Europese titel
tot nul. Tenzij Bert van Marwijk de statistieke eens goed bekijkt en Robben
thuis laat net zoals Rehhagel dat met Zikos deed.
Om toch met een vrolijke noot te eindigen wil ik u wijzen op
de vele Duitsers in het elftal van Bayern München. Het geeft mij toch een
enigszins voldaan gevoel om uit volle borst te kunnen schreeuwen: Schade
Deutschland alles ist vorbei….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten