Het wordt een zomer waar ik me als sportliefhebber de
vingers bij af lik. We zijn nu begonnen met Roland Garros als opwarmer, maar
vanaf volgende week begint het echt met het Europees Kampioenschap voetbal.
Daarna volgen nog de Tour de France, Wimbledon en als groots slotstuk de Olympische
spelen. Mocht je geen sportliefhebber zijn wordt het een zomer om de televisie
uit te laten, want alles draait om de sport deze zomer. Niet alleen de sport
zelf is te zien, er zal een meervoud aan programma’s over de sport te zien is.
Van documentaires tot praatprogramma’s, ik heb er een dagtaak aan om alles te
kunnen volgen. Op Nederland 3 is vanaf deze week op het tijdslot van De Wereld Draait
Door zo’n programma te zien, namelijk Bureau Sport.
Een gewaagde zet van de VARA om dit programma te programmeren
op het populaire tijdslot van de DWDD, maar aan de andere kant slechter dan de
afgelopen jaren kon ook weer niet. Maar ik betwijfel of de gemiddelde Nederlander
zit te wachten op programma over sport op prime time. Sterker nog ik betwijfel
of de gemiddelde sportliefhebber op dit sportprogramma zit te wachten op prime
time televisie. Waar ik dan weer geen twijfels over heb is dat ik het een
werkelijk waar een briljant stukje televisie vind. Een programma boordevolle
feitjes en cliches die de sport zo mooi maken.
Geheel in stijl van de Jakhalzen maken Frank Evenblij en Erik
Dijkstra mooie reportages over momenten in de sport. Zo werden er herinneringen
opgehaald over de slechtste spits van Ajax ooit: Gabrich. Ging Erik Dijkstra op zoek naar de man die de
schoen die niet van Maradonna bleek, ving op de tribunes van Napels. Frank
Evenblij ging leuke gesprekken aan met Thomas Dekker en Willem van Hanegem. Het onderdeel meedoen laat goed zien hoe
moeilijk topsport nou is. Een balletje terugslaan bij tafeltennis kan niet zo
moeilijk zijn, behalve als Nederlands beste tafeltennisster Li Jiao aan de
andere kant staat. Beide heren laten op een humoristische manier zien waar de
schoonheid van de sport ziet.
De sport zit natuurlijk vol clichés waar we alles aan
ophangen of mee relativeren. Zo roepen we met zijn alle dat het schokeffect va
trainers niet bestaat, maar toch toonde de onderzoekers dat het wel degelijk
bestaat. Zo haalde Cocu met PSV 0.41 punt per wedstrijd meer dan Fred Rutten.
Ook toonde ze aan dat rijden in gele trui in de Tour de France wel degelijk vleugels
geeft. Heerlijke feitjes, die net zo zinloos als leuk zijn.
Youp van ’t Hek laat zich ook van zijn beste kant zien door
heerlijke sarcastische columns over sport. Hij belicht de keerzijde van de
sport zoals alleen een echte sportliefhebber dat kan. Of het nou de
broederschap van rellende supporters is, de schoonheid van onaantrekkelijke
afgetrainde sporters of de ongelijkheid in de sport is, hij geeft feilloos weer
waarom de één niet van sport houdt en waarom ik het geweldig vind.
De kijkcijfers tonen aan dat het eigenlijk geen programma is
voor dit belangrijk tijdslot op televisie, maar ik vind het een aanwinst op de
televisie. Het brengt de nuance in een ongenuanceerde prachtig sportzomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten