De week voor het begin van de Tour de France is traditioneel
het Nederlands Kampioenschap wielrennen. Dit jaar was er een prachtig parcours uitgestippeld
bij Kerkrade met 4 klimmetjes in een ronde van ruim 10 kilometer. Gecombineerd met
een totale afstand van bijna 230 kilometer kon het niet anders dan een mooie
kampioen opleveren. En wat werd het een mooi kampioenschap! Een gevecht tegen
de elementen, maar eigenlijk was er maar één echt element vandaag. Vandaag zag
ik een kanshebber voor Olympisch goud soleren naar de zege. Vandaag zag ik de
man met de prachtige glimlach. Vandaag was Niki Terpstra mijn man!
Zoals elk jaar verschijnt de Rabobankploeg met een enorm
collectief aan de start, waarmee zij torenhoog favoriet zijn. Tel daarbij op
dat Rabobank ook nog eens hoofdsponsor van het Nederlands kampioenschap en er
is geen ontkomen aan voor de Rabobank. Het is dus een wedstrijd Rabobank tegen
de rest en de afgelopen twee jaar verloor de Rabobank deze strijd. Vorig jaar
reed Rob Ruigh de Rabobank trein aan gort en kon Pim Ligthart het afmaken voor
Vacansoleil. Het jaar ervoor was Niki Terpstra de Rabobank ook al te slim af.
Maar terug naar vandaag. Het was al leuk om de koers voor de
tv uitzending te volgen op twitter, waarbij koers niet het juiste woord is. Het
was een slagveld waar Napoleon jaloers op zou zijn geweest. Er verschenen 112
renners aan de start om half 11 voor koers van 228.8 kilometer in zo’n zes uur
fietsen. Halverwege de koers was het deelnemers veld al gehalveerd. En toen de
NOS live naar de wedstrijd schakelde om kwart over twee zaten er nog 46 kerels
op de fiets. Maar de meeste zaten al achterstevoren op hun fiets en al snel
dunde het peloton verder uit. De echte mannen bleven over.
Mannen als Lars Boom, Niki Terpstra, Sebastiaan Langeveld,
maar ook Robert Gesink. Ondanks dat hij niet won maakte Gesink een sterke
indruk op mij in tegenstelling tot een jaar geleden. Zijn gretigheid en
gedrevenheid doen mij hoopvol stemmen voor de Tour. Gesink is sterker dan ooit
terug gekomen van zijn zware blessure aan het eind van vorig seizoen.
Vandaag was er echter maar één de sterkste en dat was zonder
enige discussie Niki Terpstra. Op 70 kilometer voor de meet kwam hij alleen voorop
samen met Lars Boom, maar deze wilde niet samen met Niki verder rijden. Hij
oogde veels te sterk verklaarde Boom na de race. Ze werden teruggehaald en op
50 kilometer voor de streep ging Terpstra er weer vandoor. Even kreeg hij, de
latere nummer 3, Bart-Jan Lindeman mee, maar Terpstra reed dit talent er niet
veel later vanaf en soleerde indrukwekkend naar de zege.
Op een dag die voor veel renners te zwaar was, liet Terpstra
zien waarom hij Dwars door Vlaanderen won, Quick-Step zijn contract met twee
jaar verlengde en waarom bondscoach Leo van Vliet hem als enige in een vroeg stadium
al selecteerde voor de Olympische spelen. Terpstra versloeg de Rabobank en niet
zoals voorgaande jaren door ze in hun eigen val te laten lopen. Nee Terpstra
versloeg het hele Rabobank front van 18 renners op waarde; op klasse. Hij mag
een heel jaar rond rijden in de rood-wit-blauwe trui en ik kan me geen betere
renner bedenken dan deze überheld die deze eer verdiend.
Na vandaag ben ik er helemaal klaar voor. Laat die Tour de
France maar komen, laat die Olympische spelen maar beginnen en wat hebben we
nog een mooi toetje met de Vuelta en daarna het wereldkampioenschap in eigen
huis. En wat verheug ik me ook weer op volgend jaar, want dan is het Nederlands
kampioenschap op hetzelfde parcours. Het wordt nog een mooi wieler (na)zomer…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten