Het verlangen door korfbal

Zachtjes tikt het regen tegen het raam als ik op mijn werk van achter mijn pc naar buiten zit te turen. Mijn gedachten gaan naar Frankrijk, zou het ook regenen op de Alp? Snel heb ik het antwoord gevonden als ik de webcam bekijk op de site opgevenisgeenoptie.nl: Het regent ook bij Alp D’huzes. Ik neem mijn spreekwoordelijke petje voor de helden af en ga thuis zeker kijken. Ondertussen zie ik op mijn timeline van twitter dat Gordon vanavond te gast is bij VI Oranje. Dussssss…. Dat hoef ik ook niet te kijken vanavond. Ik kijk op mijn bureau en zie een georganiseerd geheel wat doet vermoeden dat dit niet mijn bureau kan zijn. Maar deze maand is het nog echt die van mij, alleen liggen er geen stapels werk meer op. Eigenlijk ligt er helemaal geen werk meer op. Ik verveel me, maar gelukkig heb ik een nieuwe hobby en zoals u leest is dat bloggen. Ik open een word bestand en bedenk me waar ik eens over wil schrijven. Nee niet weer over wielrennen, dan maar het EK, maar ja door al die praatprogramma’s is dat eigenlijk ook al een uitgekauwd onderwerp. De olympische spelen zijn eigenlijk ook nog te ver weg. Pfff het valt niet mee om op zo’n natte herfstachtige woensdag in de tijd van de baas een zonnestraaltje op papier te toveren. Maar gelukkig komt er via whatsapp een uitdaging binnen op mijn iphone: schrijf een blog over korfbal….

Dat moet te doen zijn denk ik! En langzaam komt er een glimlach op mijn gezicht, ik ga een blog schrijven over korfbal. Ik kijk door het raam naar buiten en al gauw verdwijnt de glimlach weer. Het dringt tot me door, ik moet een blog schrijven over korfbal. Wat valt er op deze verveelde verregende woensdagmiddag in juni nou te vertellen over korfbal. Korf, bal, een korf, een stom mandje op een paal, waar een bal doorheen gegooid moet worden. Het is een typische Nederlandse sport. Niet alleen zijn wij veruit de beste ter wereld, maar de regels passen prima binnen de poldercultuur van Nederland. In de sport wordt namelijk geprobeerd iedereen blij te houden. Zo spelen zowel mannen als vrouwen in één team, maar om het wel eerlijk te houden mogen in het veld alleen duels worden uitgevochten worden tussen de mannen onderling en de vrouwen onderling. Alhoewel het woordje duels is wel een beetje erg heldhaftig in deze context. De speler mogen namelijk geen fysiek contact hebben en moeten op armlengte van elkaar blijven. Daarnaast zijn er ook nog allerlei betuttelende regeltjes over de manier waarop er gescoord mag worden. Dit moet namelijk wel op een vooraf bepaalde en volstrekt eerlijke en verantwoorde manier gebeuren. En geheel in lijn met de spelregels wordt er niet samen gedoucht in deze gemengde sport. Pffff ik vraag me toch af welke moraalridder deze sport bedacht heeft. 

Via Google en wikipedia is hier het antwoord al snel op gevonden en het verbaast me geenszins: het is  een Amsterdamse onderwijzer aan het begin van de vorige eeuw geweest. Het kan natuurlijk ook niet iemand anders dan een onderwijzer zijn geweest. De sport zit zo verschrikkelijk keurig en pedagogisch verantwoord in elkaar dat het niet anders dan een onderwijzer ui 1902 kan zijn die keurig volgens de zedelijke norm van die tijd deze sport heeft bedacht. Het is sport die ook alleen maar in Nederland kan, want alleen hier wordt zo’n poldermodel geaccepteerd. In het buitenland ziet niemand de lol van deze sport in en daarom zijn we al sinds het zwart-wit tijdperk wereldkampioen.

Toch is de sport relatief groot in Nederland. Elk jaar is er in mei de grote korfbalfinale en zit sportpaleis Ahoy afgeladen vol met korfballiefhebbers en gaan deze op in een orgie van korfbal vreugde. Ik gun ze het volledig, maar ik zap altijd even door. Doe mij dan maar gewoon basketbal, dat wel bol staat van spektakel en gespeeld wordt door persoonlijkheden.  Een sport waar altijd wat in gebeurd en helden voort heeft gebracht.

En zo zit ik op deze verregende woensdagmiddag nog steeds naar buiten te staren en vraag me af wat ik hemelsnaam over korfbal moet vertellen. Er is niks leuks aan deze sport. Waarschijnlijk is al het leuke achtergebleven in Zweden waar onze Amsterdamse leraar een spel zag waar hij korfbal op gebaseerd heeft. Ik gok dat ze in zweden wel aan elkaar mogen zitten, dat ze in zweden wel gemengd douchen en dat vooral al die mooie Zweedse vrouwen allemaal deze sport beoefenen. Ach dat zijn nog eens gedachtes om bij weg te dromen op deze woensdagmiddag. Ik geef het op: ik kan geen positief woord over korfbal op papier krijgen.

Ineens realiseer me ineens wel dat korfbal een positief effect heeft op me. Ik verheug me ineens enorm op het EK voetbal, ik verheug me weer op alle praatprogramma’s over het voetbal. Misschien dat ik vanavond zelfs nog wel even naar Gordon bij VI oranje ga kijken. Ach zo heeft korfbal toch nog zijn voordelen. Korfbal doet je verlangen naar de echte sport(zomer)