woensdag 27 juni 2012

Het leven van een wielerfan is geen makkie


Komende zaterdag is het dan eindelijk weer zo ver. Dan begint het jaarlijkse hoogtepunt voor de wielerliefhebber: de Tour de France.  De echte wielerfans, zoals ikzelf, kijken er al weken halsreikend naar uit. Gelukkig werden de weken ervoor gevuld door het EK voetbal, waardoor het wachten minder lang voelde, ondanks de dramatische vroege uitschakeling van Oranje. VI oranje was dan ook niks meer dan een op maat naar het echte werk straks met Tour de Jour en vooral Gertje Jakobs. Het klinkt misschien alsof het drie fantastische weken gaan worden, maar ik kan u verzekeren het leven van wielerfan is geen makkie.

Als echte wielerfan wil je eigenlijk helemaal niks missen van de Tour, maar ja de meeste zullen gewoon moeten werken. Dus met een beetje pech moet je het volgen via sociale media en het kijken samenvattingen. Gelukkig kun je in het weekend wel weer kijken. Maar dan kom je gelijk bij het volgende probleem, namelijk je sociale omgeving. Die snappen niks van het wielervirus en verwachten in het weekend dat je tijd aan hun besteed. Of erger nog je bent zo dom geweest om je vakantie te plannen tijdens de tour. Zie het maar eens aan je partner uit te leggen dat je even naar de hotelkamer moet rond half vijf. Het valt allemaal niet mee tijdens de Tour om een sociaal leven te hebben.

Maar goed stel dat je dat allemaal in goede banen weet je te leiden dan ben je er nog niet. Het wielrennen heeft de laatste tijd een ontwikkeling door gemaakt die het ook allemaal niet makkelijker maken. Het peloton lijkt stukken schoner te zijn van doping en daardoor in er een nivellering ontstaan. De onderlinge verschillen zijn klein en daarmee lijkt voorlopig ook het spektakel te zijn verdwenen. Er zijn geen knechten meer die vanaf de eerste tot de laatste col vol op kop van het peloton kunnen sleuren. De kopmannen kunnen of durven niet meer onderaan een col te demarreren en dat vol te houden tot de finish. Op zich natuurlijk een goede ontwikkelen, maar de renners moeten nog wennen en leren omgaan met het nieuwe wielrennen.


Het is daarom niet zo makkelijk om een hele rit uit te zitten als kijker. Bijna het hele voorjaar blijkt dat de strijd pas ontbrand in de laatste kilometers. Al die uren ervoor geldt het motto wachten, wachten en nog eens wachten. Alleen als de elementen, zoals afgelopen weekend bij het NK wielrennen, grote invloed hebben is de koers meer dan het kijken waard. Maar je hebt, als het wielervirus je in zijn macht heeft, geen enkele keus: je wilt gewoon geen seconde missen. Maar het knaagt aan je, heb ik geen andere dingen te doen, waarom kijk ik. Het is soms een lijdensweg, maar je hebt geen keus, je moet kijken.

De sport heeft je in zijn macht en je moet je erbij neerleggen. Maar zoals zo vaak in de topsport komt er na die tijd het zwarte gat. De rustdagen zijn al moeilijk door te komen, laat staan als de tour echt voorbij is. Je mist een doel om op te staan, je mist het moment dat de tv uitzending begint en je mist het nut van naar de uitslagen kijken. Gelukkig hebben we dit jaar de Olympische spelen, met zelfs zes dagen na de tour al de wegwedstrijd voor mannen in London. Het geeft de wielerfan enige vorm van hoop in deze zware weken.

Dit jaar heb ik mijn voorzorg maatregelen genomen. Alles wat ik hierboven heb beschreven ga ik overwinnen. Ik ga de tour in mijn voordeel benutten, het gaat geen lijdensweg worden, integendeel zelfs het gaat mijn verlossing worden. Ik ga me morgen gewoon laten opereren, waardoor ik drie weken uit de running  zal zijn. Na lang nadenken heb ik bedacht dat je prima zonder amandelen kan leven, dus die mogen ze er wel uithalen. Het herstel is als volwassen na zo’n operatie wel pittig, maar niet onoverkomelijk. Drie weken ongegeneerd vanaf de bank alles van de Tour kunnen kijken. Niemand die zal zeggen heb je niks beters te doen, zelf geen gevoel hebben van ik kan wel wat beters doen.  Het enige waar ik mee zal moeten leren omgaan is het eindeloze geneuzel van maarten Ducrot en Michael Boogerd. Maar goed als dat het ergste is.


En na de tour zal er ook geen zwart gat meer zijn. Dan beginnen de voorbereiding voor volgend jaar. Mocht iemand nog een goed idee hebben waar ik me dan aan moet laten opereren dan hoor ik het graag…….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten