De liefdesbaby van Elm

Daar lig ik dan op prinsenacht in mijn bed, in plaats van hossend met minimaal één biertje in de hand door de stad te trekken. Ontstoken amandelen staan tussen mij en de kater morgenvroeg in. Ach het zal Koninginnedag morgen wel weer een andere dimensie geven. Mooi moment om de nieuwe blog van mijn sportvriend Sportmeneer door te lezen. Een mooi en scherp geschreven stuk over afwezigheid van Elm bij AZ en mogelijke gevolgen hiervan. Een onderwerp dat bij studio voetbal vanavond ook al voorbij kwam en mijn wenkbrauwen deed fronsen. Sporten en een menselijke maat. Die passen net zo goed bij elkaar als prinsennacht en ontstoken amandelen.

Het tegenvallende wielervoorjaar

Afgelopen zondag won Iglinksy Luik-Bastenaken-Luik in een mooi één tegen één gevecht met Nibali in de laatste kilometers. Hiermee kwam er een eind aan het eerste deel van het seizoen, het voorjaar. Een voorjaar met mooie winnaars bij mooie koersen. Maar erg sprankelend vond ik het niet, het nieuwe wielrennen van Maarten Ducrot was niet te zien. En dat gold ook voor de Nederlanders, behalve als je aan scorebordjournalistiek doet. Uitslagen werden er wel misschien nog wel gereden, maar erg overtuigend was het allemaal niet.

Het sportjaar 2012

Het gaat een mooi sportjaar worden, 2012, met als hoogtepunt de zomer. Het EK voetbal, de Tour de France en de Olympische Spelen in een tijdsbestek van drie maanden. Drie maanden genieten van sport op het hoogste niveau. Een zomer die gen komkommertijd kent, een zomer waar sport regeert. Niet voor niets het zogenaamde hoogseizoen, maar gaat het ook een oranje hoogseizoen worden? Ik hoop het van ganser harte, tegen beter weten in.

El Clasico

Iedere voetballiefhebber in de wereld kijkt er naar uit; de clashes tussen Barcelona en Real Madrid. Zo ook vanavond, maar liefst 400 miljoen kijkers wereldwijd keken naar El Clasico. Een wedstrijd die zijn naam keer op keer eer aandoet. Iedereen vergeet de economische crisis, het mislukken van het catshuisoverleg of welke andere beslommering dan ook.

De dinsdagmiddag van Cassartelli

Iedereen kent ze, dramatische gebeurtenissen die op je netvlies blijven staan. Je weet nog precies waar je was en wat je voelde. De vuurwerkramp in Enschede,  de vliegtuigcrash in de Bijlmer, ze zullen een ieder  altijd bij blijven. In de sport is de dood van Fabio Cassartelli , winnaar van olympisch tijdens de spelen in 1992, zo’n gebeurtenis voor mij.

Vrouwenemancipatie in de sport

Ze schreeuwen al jaren moord en brand dat ze serieus genomen willen worden en dat ze minstens net zo veel capaciteiten hebben als de man; de vrouw. En natuurlijk hebben ze daar grotendeels gelijk in. Maar op 1 gebied is en blijft er toch altijd verschil, namelijk in de sport.

Doping verdient geen tweede kans

We schreeuwen het allemaal uit volle borst: doping moet de sport uit. Maar vandaag zag ik de doping nog steeds rondrijden in de Amstel Gold Race. Fietsend in een blauw Garmin shirt met nummer 51 en luisterend naar de naam Thomas Dekker. En terwijl hij door het beeld rijdend hoor ik Mart Smeets het probleem van de sport uitspreken: Iedereen verdient een tweede kans. Nee meneer Smeets, mag je dat zeggen? Nee, dat mag je niet zeggen!

Supporters; afspiegeling van de maatschappij

Het werd vanavond maar weer bevestigd bij de wedstrijd PSV-AZ door vele toeschouwers: scheidsrechters hebben 1 ding gemeen, het beroep van hun moeder. Statistisch zou het onmogelijk moeten zijn, maar blijkbaar hebben ze allemaal een moeder die werkt in de prostitutie. Verbazingwekkend hieraan is vooral de rijkdom van deze supporters. Een seizoenskaart is al niet goedkoop, vele moeten ook nog een gezin onderhouden, maar toch nog zoveel geld overhebben om al deze dames van lichte zeden te bezoeken om aan dit opzienbarende feit te komen.

Sport; het zou toch gezond moeten zijn

In mijn vorige blog over darten gaf ik aan dat een sport gezond hoort te zijn. En binnen 24 uur wordt ik geconfronteerd met een nieuwsbericht wat het tegendeel bewijst. Een beangstigend moment op een sportveld wat we de laatste jaren te veel hebben gezien; een hartfalen bij een sporter in topvorm.

Darts; status van sport onwaardig

Vrijdagavond rond de klok van half 12; nog even een rondje zappen met een biertje on the side. Ik kom voorbij RTL 7 en blijven toch even hangen bij de mannenzender, er is darts op. Terwijl ik kijk naar wedstrijd tussen de twee dartgiganten Raymond van Barneveld en Phil Taylor, vraag ik me af waarom ik hemelsnaam zit te kijken. Darts, je mag het eigenlijk toch geen sport noemen en toch zit er een zaal vol uitzinnige liefhebbers week in week uit te kijken naar pijltjes gooiende mannen.

De race naar de top van de Cauberg

Zondag is het weer zo ver, dan de wordt de Amstel Gold Race verreden. Jarenlang de enige Nederlandse bijdrage in mooie wielermaand April. De race door Zuid-Limburg waar buitenlandse coureurs tureluurs van raken. Draaien en keren, op en af, verkeersdrempels en rotondes; gepriegel op de vierkante kilometer vinden ze het. En een uitzinnig publiek, dat de naam van de koers eer aan doet.

Bubba; The selfmade man

Eén van de grootste sporten in de wereld en vanaf 2016 zelfs weer Olympisch: Golf. In Nederland door velen beoefend, maar als professionele wedstrijdsport eigenlijk niet serieus genomen. Maar toch heeft de sport grote iconen en zelfs de eerste sportmiljardair voortgebracht, namelijk Tiger Woods. Namen als Jack Nicklaus, Colin Montgomerie, Seve Ballesteros en Nick Faldo worden internationaal met veel respect uitgesproken, maar zoals bij vele sporten geldt, als we er als Nederland niet goed in zijn dan kijken we niet.

Het verlangen naar een jaar geleden

Woensdag 11 april moest de spanning in de eredivisie tot een climax brengen. Maar voor alle niet-ajaxsupporters werd het een anti climax. Geen 6 ploegen binnen 1 punt van elkaar, geen 5 laatste wedstrijden waar de spanning van afdruipt. Nee het werd de woensdag waarop iedereen zijn best deed om persoonlijk de schaal naar Amsterdam te brengen.

Ouders laat uw zoon voetballen

Daar sta ik dan op woensdagmiddag langs het voetbalveld te kijken naar kleine mannetjes die hun eerste stappen zetten op het voetbalveld. Vol enthousiasme rennen ze als kippen zonder kop achter de bal aan. Vol plezier met je vriendjes dartelen door de wei van het sportcomplex. Langs de kant trotse ouders met fototoestellen genietend van deze jeugdige spelvreugde.

En ik droom weg naar vroeger toen ik ook zo’n klein manneke was.

Sport Anders; Lance Armstrong

Een leuk nieuw onderdeel in De wereld draait door is het: De Sport Anders clip, vol met sporters die hun invloed hebben gehad in de sportwereld. Sporters die aan tafel komen vertellen wie erin moeten wie eruit. Zo vertelde Mark Tuitert heel duidelijk uit waarom Emil Zatopek met zijn intervaltraining erin moest en Coach Mark Lammers bracht Francos Pienaar in. Het verhaal van een rugbyer die echt een volk bij elkaar wisten te brengen. En zo kan ik de lijst wel afgaan; stuk voor stuk sporters met een verhaal in de sport.

De oranje sportcultuur

Er is volgens mij geen volk in de wereld dat de kunst van een feest maken van een sportevenement zo goed verstaat als wij Hollanders. Wie in Basel is geweest tijdens het EK voetbal in 2008 of een allround schaatskampioenschap in Thialf heeft meegemaakt weet ik waar ik over praat. We dossen ons in het mooiste oranje uit en lopen in polonaise bij elke oranje scheet die er gelaten wordt. Maar hebben we daardoor ook een sportcultuur in Nederland? Hebben wij een klimaat waarin sporters tot volle wasdom kunnen komen? Weten wij prestatie op waarde te schatten en eren wij onze helden?

Het virus dat je niet meer loslaat

Het is een virus waar nog geen antiserum tegen gevonden is: Je loopt het op en het laat niet meer los. De enige hoop voor je omgeving is, is dat je er mee leert te leven. Genezing is vrijwel uitgesloten, alleen een wonder helpt je er nog vanaf. En het kan een verwoestende werking hebben op je omgeving.

Ze zullen je misschien nooit begrijpen, net zoals jij hun nooit zult begrijpen. Zien ze dan niet in dat  het levensbepalend is? Dat je structuur nodig hebt en dat je dien niet kan loslaten? Vaste momenten die elke week terugkomen en die zijn als de maan voor een weerwolf. Je ontkomt er gewoon niet aan. Maandagavond half 9, dinsdag- en woensdagavond kwart voor 9, donderdagavond om 7 uur, vrijdag avond half 9, zaterdagavond vanaf kwart voor 7, zondagmiddag half 1, half 3 en half 5. En dan zondagavond 7 uur en rond de klok van 10 uur. Zo maar een greep van tijdstippen waar je medicijn tot je moet nemen.

Lang leve de Belg

Op zich verschillen wij, trotse Nederlanders sportliefhebbers, niet zoveel van onze Zuiderburen. We hebben allebei onze eigen wereldsport; wij het schaatsen en de Belgen het veldrijden. We blinken erin uit en vreemd genoeg snapt er verder niemand wat van in de wereld. Maar dat maakt ons niet uit, wij lopen massaal de polonaise als we weer gewonnen hebben.

Welkom op Marcelsport

Als liefhebber en volger van vele sporten denk ik de wijsheid in pacht te hebben om een blog te kunnen starten. De belangrijkste bijzaak in het leven verdiend het namelijk om door mij beschreven te worden.