Vrouwenemancipatie in de sport

Ze schreeuwen al jaren moord en brand dat ze serieus genomen willen worden en dat ze minstens net zo veel capaciteiten hebben als de man; de vrouw. En natuurlijk hebben ze daar grotendeels gelijk in. Maar op 1 gebied is en blijft er toch altijd verschil, namelijk in de sport.

Mannen blijven sneller lopen, fietsen of schaatsen. Dit heeft te maken met lichaams- en spierbouw. Ik kan me geen sport bedenken waar de man en vrouw gelijkwaardig zijn. Korfbal zullen nu vele zeggen, maar helaas ook hier gaat het niet op. Bij deze gemengde sport mag men namelijk alleen een tegenstander van het eigen geslacht dekken. Dus ook hier is het onderscheid.

Daarnaast is qua aantrekkelijkheid van de sport ook een groot gat tussen mannen- en vrouwensport. Of het nou voetbal of tennis is, de schoonheid van de dames bepaald de aantrekkelijkheid van de sport. Kijkcijfers bevestigen dit of we het nou leuk vinden of niet. Het niveau van de vrouwensport is in verhouding ook stukken lager dan bij mannen, wat weer te verklaren valt uit het feit dat veel minder vrouwen sport op een professioneel niveau bedrijven.

Wielrennen is hier een goed voorbeeld van. Bij de mannen heeft elke discipline zijn specialisten. We kennen sprinters, ronderenners, klimmers, tijdrijders, veldrijders en baanwielrenners. Enkele uitzonderlijke talenten weten op meerdere disciplines goed te scoren. Maar bij de vrouwen is er 1 vrouw die overal de beste in is. Een vrouw die massasprints wint, de Giro voor vrouwen wint en wereldkampioen op de weg ,in de tijdrit, op de baan en bij het veldrijden is. Het vrouwenwielrennen kunnen we eigenlijk beter de MarianneVos show noemen. Fenomenaal en een prestatie die alle eer verdiend. Maar wel tekenend voor de staat van de vrouwensport. Beperkt, voorspelbaar en eigenlijk ronduit saai.

En in hun strijd naar gelijkheid is nu een nieuw hoofdstuk toegevoegd. De vrouw doet zijn intrede in de Formule 1. De renstallen Willems en Marussia hebben een vrouw aangetrokken als testrijder, formeel zelfs reserverijder. Dit voelt voor de vrouwen natuurlijk als een overwinning in een mannensport als de formule 1. Een sport waar tot nu toe vrouwen alleen in laag uitgesneden truitjes en korte rokjes werden toegelaten. En dat was hun enige rol, als sexy pitspoes. Maar daar is nu blijkbaar verandering ingekomen.

Echter is het anders dan dat het lijkt. Het is geen overwinning in de strijd naar gelijkheid, integendeel zelfs, voorlopig leidt dit tot een grotere kloof. Deze vrouwen zijn namelijk niet om hun racekwaliteiten gecontracteerd, nee ze zijn geselecteerd omdat ze een vrouw zijn. Het is een upgrade versie van de pitspoes. Ze moeten zorgen voor aandacht en wel op het rustige moment in de formule 1: de vrijdag.

Ze mogen niet bij topteams instappen, nee ze worden vrijdagcoureur bij teams moeite hebben om te overleven, geen resultaten behalen waarmee ze aandacht krijgen. Teams die media aandacht hebben om sponsoren te krijgen, want geld is bepalend in deze sport.  De vrouw wordt hier ingezet als een media object, om aandacht te krijgen. De vrouw is hiermee gedegradeerd tot een marionet van de man.  Jaren terug in hun gevecht om emancipatie. De vrouw in de sport staat hiermee weer achter het aanrecht, veroordeeld tot de nukken van de man.

Of ben ik gewoon doodsbang dat vrouwen ook in de sport beter worden, want beter koken kunnen ze al..........