De race naar de top van de Cauberg

Zondag is het weer zo ver, dan de wordt de Amstel Gold Race verreden. Jarenlang de enige Nederlandse bijdrage in mooie wielermaand April. De race door Zuid-Limburg waar buitenlandse coureurs tureluurs van raken. Draaien en keren, op en af, verkeersdrempels en rotondes; gepriegel op de vierkante kilometer vinden ze het. En een uitzinnig publiek, dat de naam van de koers eer aan doet.

Het is ook de koers waar de Rabobank al jaren de te kloppen ploeg is, sterker nog al jaren de geklopte ploeg is. Het laatste succes dateert alweer van ruim 10 jaar geleden. In 2001 op het oude parcours versloeg Erik Dekker  Lance Armstrong in een sprint-a-deux . Iets dat 2 jaar daarvoor al door Michael Boogerd was gedaan. Tijden waarin Rabobank de koers in handen kon nemen, kon bepalen en kon afmaken.

Sinds 2003 wordt de finishstreep getrokken op de Cauberg, een op het oog mooie finishplek. Echter voor de Nederlanders is het hierdoor er niet makkelijker op geworden. Explosiviteit bergop is een kwaliteit die sinds mensenheugenis niet bij een Nederlander ontdekt is. Daarom lijkt de koers de komende jaren gewonnen te worden door renners als Gilbert, Rodrigeuz, Samuel Sanchez en Valverde.

Maar toch ging mijn oranje hartje iets harder kloppen de laatste week.  Ik zie overal puzzelstukjes opduiken die uiteindelijk wel eens tot een prachtig oranje plaatje kunnen samensmelten.

De concurrentie is sterk, maar de torenhoge favoriet op basis van de laatste paar jaar is compleet uit vorm. De voorspelling dat Gilbert hem dit jaar niet wint is net zo voor de hand liggend als dat hij hem vorig jaar wel zou winnen. En over het waarom, ik zou er een blog over kunnen schrijven en misschien doe ik dat nog wel een keer.

Mijn oranje hoop is volledig gevestigd op één man: Bouke Mollema. Reed een uitstekende Ronde van Baskenland, heeft dus moraal, de benen en straalt gretigheid uit. Ondanks alle tegenvallende prestaties, blessures en ziektes zit zijn ploeg, de Rabobank, goed in elkaar voor deze race. Geen kopman met sprintkwaliteiten, nee alleen maar renners die een net niet jaar beleven dit jaar. Die niet de optimale benen hebben, maar wel tot op het bot getergd zijn. We zullen dit jaar een aanvallend rabobank zien.

Sterker nog, we zullen een race zien die gedomineerd wordt door Nederlanders. Wout Poels, Johnny Hoogerland, Rob Ruigh, Karsten Kroon, Robert Gesink en Steven Kruiswijk zullen de koers hardmaken met een spervuur van aanvallen. Ze weten allemaal dat ze het niet op de Cauberg moeten laten aankomen en willen, zeker met het oog op het WK later dit jaar in Valkenburg, zich laten zien aan hun eigen publiek. Ze domineren de koers, rijden iedereen en zichzelf kapot en zorgen dat Bauke Mollema in een zetel wordt afgezet aan de voet van de Keutenberg.

Een masterplan van onze bondcoach en organisator van de Amstel Gold Race, Leo van Vliet gaat ervoor zorgen dat daar namelijk de slag geslagen gaat worden. Het stuk van de Keutenberg naar de Cauberg is aangepast en zorgt ervoor dat we het dit net wel halen in plaats net niet.

Onderaan de Keutenberg gaat Mollema direct aan. Slaat een gat van 10 meter, 15 meter, 20 meter. Valverde kijkt naar Sanchez, maar beide hebben al te veel jasjes uitgedaan. Mollema is weg, alleen Gerrans probeert nog reageren, maar zit vierkant op zijn fiets en komt geen trap dichterbij. Mollema komt met voorsprong boven. In de afdeling richting de Cauberg rijdt hij het snot voor zijn ogen. Met 23 seconde voorsprong begint hij aan de beklimming van de Cauburg. Gedragen door een uitzinnige menigte danst Mollema over het asfalt. De achtervolgers komen dichterbij op de klim, maar ze gaan het niet halen, nee Mollema wint voor volk en vaderland de race naar de top van de Cauberg.

En zo werd ik wakker op deze vrijdag de 13^e. Een dag die begon met een droom; een droom ik nog zeker tot zondagmiddag ga vasthouden…..