Woensdag 11 april moest de spanning in de eredivisie tot een
climax brengen. Maar voor alle niet-ajaxsupporters werd het een anti climax.
Geen 6 ploegen binnen 1 punt van elkaar, geen 5 laatste wedstrijden waar de
spanning van afdruipt. Nee het werd de woensdag waarop iedereen zijn best deed
om persoonlijk de schaal naar Amsterdam te brengen.
De avond begon met op zich een leuke wedstrijd in Alkmaar,
maar waar 2 ploegen lieten zien dat ze niet daadkrachtig zijn in de fase waar
de prijzen verdeeld worden. AZ krijgt alle lofzang maar blijft met lege handen
achter. FC twente krijgt de rekening gepresenteerd van een slechte keuze op
trainersgebied. Adriaanse, die de laatste jaren zijn zakken goed gevuld heeft
en daarmee zijn scherpte had verloren. En zijn vervanger McLaren heeft een, in
tegenstelling tot 2 jaar geleden, een ploeg die de mentaliteit, en Bryan Ruiz,
mist om de wedstrijden over de streep te trekken als het nodig is.
In Waalwijk zakte PSV definitief door de harde ondergrens
die je van een ploeg waarin zoveel geld is geïnvesteerd mag verwachten.
Natuurlijk speelt RKC leuk aantrekkelijk voetbal, maar het is wel een ploeg
waar je van moet winnen als je speelt om het kampioenschap. Heel symbolisch
hadden ze bij eredivisielive het vertrouwen in PSV ook op gegeven en startte in
de 88e minuut maar vast de reclame in.
En in Heerenveen was de spanning er al naar 3 minuten af. Na
een fout van Goudeleeuw stormt Siem de Jong allen af op VandeBussche, die Siem
de Jong torpedeert en met rood mag vertrekken. En wat bij betreft niet voor het
neerhalen van een speler in scoringspositie, maar voor het schandalig inkomen
met benen naar voren. Uit de daarop volgende penalty scoort Theo Jansen
koelbloedig. Heerenveen laat vervolgens zien waarom het geen topploeg is en
Ajax walst over ze heen.
Conclusie na deze avond is dat Ajax kampioen gaat worden,
daar is geen ontkomen meer aan. Als ajaxcied ben ik daar blij om , maar wat
verlang ik naar een jaar geleden. Ook toen kwam Ajax uit geslagen positie
terug. Ook toen lieten andere ploegen zien dat ze liever geen kampioen wilde
worden. Maar toen was er spanning tot de laatste speelronde. Toen kwam het tot
een apotheose die in het mooiste filmscript nog niet beschreven werd.
Zondag 15 mei 2011, het was een zondag om nooit te vergeten.
De hele week werd de spanning opgebouwd; het ging nergens anders meer over.
Zondagmiddag half 3 zou het beslist worden in een onderling duel: Ajax-Twente
in een kolkende Arena. Heel Nederland was in de ban van deze wedstrijd. Het was
ouderwets stil op straat. Iedereen zat voor de tv, thuis of in de kroeg, of had
zijn oor tegen de radio gedrukt om niks te hoeven missen.
Er hing een sfeer in
de Arena die er nog nooit geweest was. Dre Hazes veroverde elk Ajaxhart met
zijn vertolking van Bloed, Zweet en Tranen. En zelfs via de televisie was
duidelijk dat Twente bij opkomst van het veld al op achterstand stond. Het was
bij de aftrap al duidelijk; De Godenzonen gingen de zo begeerde 3e
ster halen. Het was een unieke middag met een onovertroffen uitbarsting van
feest en emotie bij een ieder die Ajax een warm hart toe draagt. Het was de
ultieme spanning die we het kampioenschap elke glans gaf die het maar kon
krijgen.
Och wat verlang ik terug naar die zondagmiddag bijna een
jaar geleden…..
Die zondagmiddag wordt nu een woensdagavond tegen VVV
BeantwoordenVerwijderen